The IFNs are cytokines that were initially named for the ability to interfere with viral replication (1). There are three main types of IFNs: α, β, and γ. IFN-α is mainly synthesized by leukocytes (other than lymphocytes), IFN-β is mainly fibroblast derived, and IFN-γ originates from T cells and natural killer cells. IFN-α and -β are mainly produced by virally infected cells, act through common receptors, and induce changes in neighboring cells that block viral replication. In contrast, IFN-γ acts to stimulate macrophage activation and MHC expression. Collectively, the IFNs are a critical component of the innate immune system that protects against viral infection.Ο ακριβής παθοφυσιολογικός μηχανισμός για τον τραυματισμό των ποδοκυττάρων είναι ακόμη υπό συζήτηση. Έχει υποστηριχθεί ότι μπορεί να είναι άμεση επίδραση του θετικά φορτισμένου μορίου Ιντερφερόνης που εξουδετερώνει το ανιονικό φορτίο της σπειραματικής βασικής μεμβράνης και αυξάνοντας έτσι τη διαπερατότητά του [26]. Ένας άλλος μηχανισμός θα μπορούσε να σχετίζεται με τις ανοσορρυθμιστικές επιδράσεις που προκαλούνται από τη θεραπεία με ιντερφερόνη, οπότε η ανοσία που προκαλείται από τα κύτταρα διεγείρεται για να παράγει κυτοκίνες και υποτιθέμενους «παράγοντες διαπερατότητας» που αλληλεπιδρούν με το ποδοκύτταρο και τη σπειραματική βασική μεμβράνη που οδηγεί σε μεταβαλλόμενη διαπερατότητα. Τείνουμε να ευνοούμε αυτόν τον εναλλακτικό μηχανισμό, λαμβάνοντας υπόψη ότι το MCD σχετίζεται με διάφορους αιτιολογικούς παράγοντες, οι οποίοι θα μπορούσαν ενδεχομένως να μεταβάλουν το ανοσοποιητικό σύστημα και τελικά να παρουσιάζουν τα ίδια χαρακτηριστικά της βλάβης των podocyte. Από κλινική άποψη, το γεγονός ότι το MCD ανταποκρίνεται πολύ καλά στην ανοσοκαταστολή τείνει επίσης να υποστηρίζει αυτόν τον μηχανισμό.

Ο μηχανισμός δεν έχει αποσαφηνιστεί· έχουν πιθανολογηθεί η αλληλεπίδραση του θετικά φορτισμένου λιθίου με την αρνητικά φορτισμένη σπειραματική βασική μεμβράνη και η επίδραση του λιθίου στη λειτουργία των λεμφοκυττάρων με επακόλουθη απελευθέρωση παραγόντων που τροποποιούν τη διαπερατότητα του φραγμού σπειραματικής διήθησης.